Przebieg edukacji — wszechświat przeznaczeniem?

Nie trzeba być historykiem, naukowcem czy piątkowym uczniem, by wiedzieć, że Kopernik nie kształcił się jedynie w Polsce. Pierwsze kroki jako student stawiał w Krakowie, na Akademii Krakowskiej wraz ze swoim starszym bratem Andrzejem. W trakcie studiów otrzymał święcenia kapłańskie, choć przez długi czas nie uznawano go jako księdza, do czego doprowadził błąd w dokumentach. Dopiero po dwóch latach od otrzymania święceń zwrócono mu prawidłowy tytuł. Plusem całej sytuacji niewątpliwie stał się fakt, że ówcześni księża nie byli uprawnieni do zajmowania się medycyną, co bez wątpienia pokrzyżowałoby plany młodego naukowca.

W roku 1495 Kopernik wyemigrował do Włoskiej Bolonii celem podjęcia się dalszych studiów, tym razem na kierunku prawniczym. Niewątpliwie pobyt we Włoszech był dobrym posunięciem. W roku 1500 wraz z Andrzejem wyjechali do Rzymu, gdzie wygłosili kilka prywatnych wykładów. Rok później po uzyskaniu zgody kapituły warmińskiej Mikołaj podjął się studiów medycznych na Uniwersytecie we włoskiej Padwie, w dalszym ciągu kształcąc się także pod kątem prawniczym.

Spekulacji na temat edukacji Kopernika jest wiele. Niektórzy twierdzą, iż większą część nauki we Włoszech odbył już w Bolonii, inni jednak dzielą to równo na Bolonię i Padwę, kolejni zaś upierają się, jakoby Kopernik większość czasu miał spędzić w Padwie. Pewnym jest, że w roku 1503 uzyskał on tytuł doktora z prawa kanonicznego na Uniwersytecie w Ferrarze.

"De revolutionibus orbium coelestium" - czyli jak wywrócić naukę do góry nogami.

"De revolutionibus orbium coelestium" została zapoczątkowana w roku 1514, kiedy to Kopernik osiedlił się we Fromborku. Początek został skupiony na teorii ruchów planet oraz nowych, rozwiniętych obliczeniach matematycznych po przeprowadzeniu dokładnych obserwacji kosmosu. Jako że był to istny przełom w dziedzinie astronomii, nie mogło obejść się bez krytyki głównie z powodu geocentrycznej teorii Ptolemeusza mówiącej o nieruchomości Ziemi. Trudno było przyjąć do wiadomości, że do tamtej pory tkwiło się w ogromnym błędzie co do ruchu planet oraz układu słonecznego. Teoria Kopernika mówi natomiast, że to planety poruszają się wokół słońca, a nie odwrotnie.

Mikołaj Kopernik w grudniu 1542 roku doznał wylewu krwi do mózgu, wskutek czego stracił mowę oraz władzę w prawej stronie ciała. Zmarł niecałe pół roku później. Odejście legendy jednak nie oznaczało końca teorii heliocentrycznej. Jego następcy przez dziesiątki lat badali, analizowali oraz dokumentowali ruchy planet Układu Słonecznego. Dopiero w XVIII wieku, dzięki obserwacjom Roberta Hooke teoria została potwierdzona, a Kopernik wraz z jego następcami takimi jak Tycho Brahe, Johannes Kepler, czy chociażby Galileusz, na zawsze wpisali się w historię wszechświata.